Τι ήταν λοιπόν ο «Δεσμός» και τι είναι αυτό που κάνει ξεχωριστά τα «παράξενα» έργα που εκτέθηκαν εκεί; Μια Αίθουσα Τέχνης που απλά συστέγασε τις διεκδικήσεις ορισμένων νέων μορφών έκφρασης; Ένα sine qua non αυτών των μορφών που κράτησε αδιάκοπα από το 1971 μέχρι και το 1993, ή μια άνιση εμπειρία που μπορούμε να διασπάσουμε σε μια «καλή» και μια «κακή» στιγμή; Στον κατάλογο αυτόν, παρουσιάζονται οι καλλιτέχνες που σημάδεψαν με το έργο τους μια ολόκληρη εποχή στην ελληνική τέχνη.
Κείμενα: Κατερίνα Γρέγου, Μάνος Παυλίδης, Γιώργος Τζιρτζιλάκης
Σε συνεργασία με το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ
ISBN 960-7980-06-9
160 σελ. / 21 x 26,5 εκ. / ελληνικά & αγγλικά / Έγχρωμο / 29,49 Euro
ΕΓΡΑΨΑΝ
«Ο “Δεσμός” ως αίθουσα τέχνης υπήρξε η κοιτίδα της πρωτοποριακής τέχνης στην Ελλάδα από το 1971 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Το δίδυμο των δημιουργών του, ο Μάνος Παυλίδης και η Έπη Πρωτονοταρίου, διοργάνωσαν σειρά εναλλακτικών και πειραματικών εκδηλώσεων που καταγράφουν την “ταραγμένη δημιουργικότητα” της δεκαετίας του ’70. Ο συνδυασμός διαφόρων τεχνών, το πνεύμα του δρόμου, η άνθηση των performances, ορισμένα φεμινιστικά στοιχεία και μια νέα αντιμετώπιση της τεχνολογίας, της φύσης και του σώματος, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά των έργων μιας οργισμένης περιόδου όπου “μάκραιναν οι γιακάδες των πουκαμίσων, τα παντελόνια άνοιγαν καμπάνες, οι περισσότεροι άφηναν γένια και τα υπόκωφα μπάσα των ντίσκο έστελναν τον κόσμο στις πίστες”».
- Χαρίκλεια Χάρη, ΚΛΙΚ, Φεβρουάριος 2001
Τι ήταν λοιπόν ο «Δεσμός» και τι είναι αυτό που κάνει ξεχωριστά τα «παράξενα» έργα που εκτέθηκαν εκεί; Μια Αίθουσα Τέχνης που απλά συστέγασε τις διεκδικήσεις ορισμένων νέων μορφών έκφρασης; Ένα sine qua non αυτών των μορφών που κράτησε αδιάκοπα από το 1971 μέχρι και το 1993, ή μια άνιση εμπειρία που μπορούμε να διασπάσουμε σε μια «καλή» και μια «κακή» στιγμή; Στον κατάλογο αυτόν, παρουσιάζονται οι καλλιτέχνες που σημάδεψαν με το έργο τους μια ολόκληρη εποχή στην ελληνική τέχνη.