Το «Ποπ Αλλόκοτο» αναφέρεται σε μια παράξενη διφορούμενη, υβριδική εικονοκλαστική τέχνη που φλερτάρει έντονα με το γκροτέσκο, το μαύρο χιούμορ, τον ωμό ερωτισμό, την καταστροφή, τη γραφική βία, το παράλογο, το σχιζοφρενικό. Το αλλόκοτο της σημερινής ποπ τέχνης, σε αντίθεση με το παρελθόν, έγκειται στο ότι πρόκειται για μια τέχνη που αποδέχεται και απολαμβάνει την εμπορευματοποιημένη πλευρά της. Με το να περικλείει στο δημιουργικό της πεδίο διάφορες άλλες δραστηριότητες όπως τατουάζ, μπλουζάκια, κουκλάκια, αφίσες συναυλιών, εξώφυλλα δίσκων, τραπουλόχαρτα, στυλό, αναπτήρες, μουσικά φεστιβάλ, αυτοκίνητα, μουσικά video-clips και video games, η τέχνη αυτή καταλήγει στη δημιουργία ενός ανάλογου life style και τρόπου ζωής.
Σε συνεργασία με την Γκαλερί Gazonrouge
ISBN 960-87699-0-6
318 σελ. / 16 x
* ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΟ
ΕΓΡΑΨΑΝ
«Ο Σουρεαλισμός και η Ποπ, στις καθαρότερες μορφές τους μοιάζουν να βρίσκονται σε δύο εντελώς αντίθετες περιοχές: η φροϋδική αναζήτηση του Σουρεαλισμού από την μία και η έμφαση της Ποπ κουλτούρας στην επιφάνεια των πραγμάτων από την άλλη, ξαφνικά συμπλέκονται στις δουλειές του George Harriman, των “underground comics” και των ταινιών του David Lynch και μιας σειράς σύγχρονων εικαστικών (και Ελλήνων). Ίσως το μόνο κοινό λεξιλόγιο της εποχής μας να είναι αυτό της μαζικής κουλτούρας. Αν είναι πραγματικά έτσι, τότε η μόνη ελπίδα της ζωγραφικής, της αναπαραστατικής τέχνης δηλαδή, είναι να υιοθετεί αυτούς τους κώδικες».
- Περιοδικό Δέλτα-D, τ. 29, Ιούλιος-Αύγουστος 2003