Από τον Ασπρόπυργο έως το Πέραμα, από το Κερατσίνι έως τα Ανω Λιόσια, η αθηναϊκή περιφέρεια μοιάζει να επεξεργάζεται αυθόρμητα, σχεδόν βάναυσα, μια νέα πολεοδομική τάξη. Αέναες σκαλωσιές, ηλιακοί συλλέκτες, παραβολικές κεραίες τηλεόρασης, αυτοκίνητα τύπου τζιπ: μια φθίνουσα πόλη, χωρίς υποδομή, αναδύεται αργά για να πραγματοποιήσει τις πιο αρνητικές ουτοπίες των ριζοσπαστικών πρωτοποριών της δεκαετίας του 1960. Πραγματικό εργαστήριο ενός κυοφορούμενου κόσμου, συνάδει με το τέλος κάθε ελπίδας για μια συγκερασμένη κοινότητα. Αυτή η περιφέρεια, καθώς αρνείται την τάξη, τον προγραμματισμό, την εξουσία, καταφάσκεται ως ένα πεδίο που συνταράσσεται από σπασμούς, ως ο χώρος της ανελέητης μετωπικής σύγκρουσης ιδιωτικών δυνάμεων, και επιπλέον αναγγέλλει την πόλη χωρίς το έξω η οποία προωθείται και εφεξής κλείνει τον ορίζοντά μας.
Μετάφραση - επιμέλεια: Τάκης Κουμπής, Βαγγέλης Μπιτσιώρης
ISBN 960-7980-20-4
64 σελ. / 14 x 21 εκ. / Α/Μ εικονογράφηση / ελληνικά & γαλλικά / 6,10 Euro
* ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΟ
ΕΓΡΑΨΑΝ
«Διερευνώντας την εξαφάνιση του δημόσιου χώρου των σύγχρονων πόλεων και την κατάληψη του από την επέκταση των ατομικών συμφερόντων, θα αναρωτηθεί για τον τρόπο σύλληψης αυτών των νέων πόλεων, της δυναμικής των πόλεων δίχως έξω, με τους εσωτερικούς χώρους κυριευμένους από νέες μορφές εισβολών.»980-20-4
- Ενημερωτικό Δελτίο ΤΕΕ, 11/12/2000
«Ο Σκοφιέ ανιχνεύει με λόγο και εικόνα τις πτυχές – πληγές της Αθήνας στην ταχεία και αναρχική ανάπτυξη της, καταγράφοντας τους κανόνες που διέπουν τη γιγάντωση της. Το βιβλίο του Σκοφιέ κλείνε, όπως εκκινεί: με μια σειρά μαύρων σελίδων σε ιλλουστρασιόν χαρτί. Μια αναλογία, που στην περίπτωση της Αθήνας, πόλης χωρίς το έξω, παραπέμπει, πέραν του υπόρρητου συμβολισμού, στην πραγματικότητα που μας περιβάλλει»
- Κώστας Καλφόπουλος, εφημ Η Εποχή, 21/1/2001
«Αέναες σκαλωσιές, ηλιακοί συλλέκτες, παραβολικές κεραίες τηλεόρασης, αυτοκίνητα κάθε τύπου. Μια φθίνουσα πόλη, χωρίς υποδομή, αναδύεται αργά για να πραγματοποιήσει τις πιο αρνητικές ουτοπίες των ριζοσπαστικών πρωτοποριών της δεκαετίας του 1960. Ο Σκοφιέ παρατηρεί απλώς την Αθήνα και στοχάζεται το μέλλον της Αρχιτεκτονικής. Τον εκπλήσσει η πόλη που προέκυψε αυθαίρετα αγνοώντας το πλήθος αναγκών της και πάνω από όλα την ανάγκη δημόσιου χώρου.»
- Σταμάτης Μαυροειδής, εφημ. Η Αυγή, 28/1/2001
« “Από τον Ασπρόπυργο έως το Πέραμα, από το Κερατσίνι έως τα Άνω Λιόσια η αθηναϊκή περιφέρεια αρνείται την τάξη, τον προγραμματισμό, την εξουσία καταγράφεται ως ένα πεδίο που συνταράσσεται από σπασμούς, ως ο χώρος της ανελέητης μετωπικής σύγκρουσης ιδιωτικών δυνάμεων, και επιπλέον αναγγέλλει την πόλη χωρίς το έξω η οποία προωθείται και εφεξής κλείνει τον ορίζοντα μας’”, λέει ο Σκοφιέ ενώ τα σχόλια του ερμηνεύουν την αταξία της Αθήνας ως ένα πολύ σύγχρονο φαινόμενο, ως ένα σύμβολο μιας γενικότερης κοινωνικής μεταλλαγής που συντελείται παγκοσμίως, έστω κι αν (ή επειδή) δεν μεσολάβησε στην πόλη αυτή μία εποχή της τάξης, όπως συμβαίνει στην Ευρώπη.»
- Μανώλης Πιμπλής, εφημ. Τα Νέα, 24/4/2001
Από τον Ασπρόπυργο έως το Πέραμα, από το Κερατσίνι έως τα Ανω Λιόσια, η αθηναϊκή περιφέρεια μοιάζει να επεξεργάζεται αυθόρμητα, σχεδόν βάναυσα, μια νέα πολεοδομική τάξη. Αέναες σκαλωσιές, ηλιακοί συλλέκτες, παραβολικές κεραίες τηλεόρασης, αυτοκίνητα τύπου τζιπ: μια φθίνουσα πόλη, χωρίς υποδομή, αναδύεται αργά για να πραγματοποιήσει τις πιο αρνητικές ουτοπίες των ριζοσπαστικών πρωτοποριών της δεκαετίας του 1960. Πραγματικό εργαστήριο ενός κυοφορούμενου κόσμου, συνάδει με το τέλος κάθε ελπίδας για μια συγκερασμένη κοινότητα. Αυτή η περιφέρεια, καθώς αρνείται την τάξη, τον προγραμματισμό, την εξουσία, καταφάσκεται ως ένα πεδίο που συνταράσσεται από σπασμούς, ως ο χώρος της ανελέητης μετωπικής σύγκρουσης ιδιωτικών δυνάμεων, και επιπλέον αναγγέλλει την πόλη χωρίς το έξω η οποία προωθείται και εφεξής κλείνει τον ορίζοντά μας.