H Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου παρουσιάζει τη δεύτερη σειρά ομιλιών διακεκριμένων ξένων και Ελλήνων αρχιτεκτόνων με τις διαλέξεις που οργανώθηκαν την περίοδο 2001-2002.
Guido Zucconi: Μετασχηματίζοντας τη Βενετία τον 20ό αιώνα. Συγκρούσεις και συμβιβασμοί
Μετάφραση: Ρένα Φατσέα
ISBN: 960-7980-56-5
48 σελ. / 14 x
Αλέξανδρος Παπαγεωργίου-Βενετάς: Ο αρχιτέκτων Δημήτρης Πικιώνης και η εμπειρία της διδασκαλίας του στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
ISBN: 960-7980-58-1
68 σελ. / 14 x
Νiκος Βαλσαμάκης: Σκέψεις για την Αρχιτεκτονική
ISBN: 960-7980-57-3
48 σελ. / 14 x
George Edson Danforth: Mies van der Rohe: Ο αρχιτέκτων ως εκπαιδευτικός. Η εξέλιξη ενός αρχιτεκτονικού προγράμματος
Μετάφραση: Ρένα Φατσέα
ISBN: 960-7980-59-Χ
32 σελ. / 14 x
Ηλίας Ζέγγελης: Αρχιτεκτονική και Προπαγάνδα
ISBN: 960-7980-60-3
48 σελ. / 14 x
Olivier Leblois - Richard Scoffier - Νicolas Michelin: Νέες τάσεις στη Γαλλική αρχιτεκτονική, 1980-2000
Επιμέλεια: Τάκης Κουμπής. Μετάφραση: Μ. Κρεμμυδά, Τ. Κουμπής
ISBN: 960-7980-61-1
104 σελ. / 14 x
Σε συνεργασία με τη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π.
ISBN (σετ): 960-7980-62-Χ
6 τόμοι σε κουτί / 14 x 21 Χ
ΕΓΡΑΨΑΝ
«Το αρχιτεκτονικό έργο πρέπει να διαθέτει αρμονία και ομορφιά και συγχρόνως να ικανοποιεί τις απαιτήσεις του χρήστη του. Είναι η άποψη του αρχιτέκτονα Νίκου Βαλσαμάκη. Σημειώνει επίσης ότι και όλο αυτό το star system που έχει αναπτυχθεί στον δυτικό κόσμο τα τελευταία χρόνια και το οποίο εξυπηρετεί διάφορους σκοπούς χρειάζεται συνεχώς νέες ιδέες ή ιδέες που να μοιάζουν νέες. Ανοίγοντας τα βιβλία και τα περιοδικά βλέπουμε κτίρια που φαίνονται έτοιμα να καταρρεύσουν ή είναι σαν τρακαρισμένα αυτοκίνητα ή σαν στραπατσαρισμένες λαμαρίνες.»
- Έφη Φαλίδα, «Ορίζοντες», εφημ. Τα Νέα, 25/8/2003
«Μις Βαν Ντε Ρο: Ο αρχιτέκτονας του “σχεδόν” τίποτα - Δεν σχεδιάζουμε κτίρια· τα κατασκευάζουμε, τα αναπτύσσουμε. Άρα το κύριο μέλημα μας έχει να κάνει με τη σωστή χρήση υλικών, την καθαρή κατασκευή, και την αρμόζουσα έκφραση. Εφόσον ένα κτίριο είναι ένα έργο, και όχι μια έννοια, η ουσία της αρχιτεκτονικής εκπαίδευσης θα έπρεπε να είναι μια μέθοδος δουλειάς, ένας τρόπος πράττειν… Για το λόγο αυτό, το διδακτικό πρόγραμμα έπρεπε να αρχίζει με σχέδιο, μια απλή δηλαδή μορφή γραφικής επικοινωνίας, όπου αρχικά διαγράφεται ο αντικειμενικός κόσμος και μπαίνει σε σειρά η τεχνική πληροφορία. Ενώ σ’ ένα πιο προχωρημένο στάδιο, εκφράζονται ιδέες και μεταδίδεται στον φοιτητή η αίσθηση της τάξης, της καθαρότητας και της ακρίβειας.»
- Έφη Φαλίδα, «Ορίζοντες», εφημ. Τα Νέα, 26/8/2003
«Δημήτρης Πικιώνης: “Ένα κρίσιμο θέμα είναι η σχέση του Πικιώνη με την ιστορία και την επέμβαση στο τοπίο. Επενέβη στο ιστορικό τοπίο της Αθήνας με μοναδικό γνώμονα το καλλιτεχνικό του αισθητήριο και όχι την ιστορική μεθόδευση και αξιοπιστία. Εισήγαγε με πολλή διακριτικότητα στην σύνθεση του στον ιστορικό χώρο της Αθήνας αναφορές σε μνήμες οικείων και αξιαγάπητων μορφών από την ελληνική αρχιτεκτονική παράδοση όλων των ιστορικών περιόδων. Ήταν διαχρονικός στην ελληνοκεντρικότητα του”, είναι η εκτίμηση του αρχιτέκτονα – πολεοδόμου Αλέξανδρου Παπαγεωργίου-Βενετά, ο οποίος μιλάει για τον δάσκαλο του στις Διαλέξεις Αρχιτεκτόνων στο ΕΜΠ (εκδόσεις futura) που προδημοσιεύουν “Τα Νέα”».
- Έφη Φαλίδα, «Ορίζοντες», εφημ. Τα Νέα, 27/8/2003
«Ο αρχιτέκτονας Ηλίας Ζέγγελης αναφέρεται στον πολιτικό χαρακτήρα της Αρχιτεκτονικής στις Διαλέξεις Αρχιτεκτόνων στο ΕΜΠ (εκδόσεις futura) που προδημοσιεύουν “Τα Νέα”, υπογραμμίζοντας ότι “η σημερινή έλλειψη ιδεολογικού προσανατολισμού έχει σαν επακόλουθο τη δυσφήμιση και αποξένωση της Αρχιτεκτονικής από το ευρύτερο κοινό, αφήνοντας την κατασκευή του χτισμένου περιβάλλοντος στο έλεος της φιλελεύθερης οικονομίας – της οικονομίας της αγοράς. Η αδυναμία της Αρχιτεκτονικής,” επισημαίνει ο Ζέγγελης, “να ανταποκριθεί σήμερα σε αλλότροπες απαιτήσεις (συνδεόμενες με το όραμα της “λεωφόρου πληροφοριών” ή να αλλάξει το πρόγραμμα της κοινωνίας, την κάνουν και πάλι αντικείμενο χλευασμού. Όπως πάντα σε αυτήν την περίπτωση, έχουμε ξεχάσει την πρωταρχική συντακτική υπόσταση της. Ξεχνάμε ότι τα αρχιτεκτονικά προγράμματα είναι μόνο το περιεχόμενο της, ότι προκύπτουν από την κοινωνία, ότι η Αρχιτεκτονική προκύπτει από τον πολιτισμό”.»
- Έφη Φαλίδα, «Ορίζοντες», εφημ. Τα Νέα, 28/8/2003
«“Αν προσθέσει κανείς στην κωδικοποίηση και εκλαΐκευση του μοντέρνου κινήματος που ονομάστηκε “διεθνές στιλ” και κατέστρεψε τις ευρωπαϊκές πόλεις μας περισσότερο από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους μαζί, την υπέροχη άγνοια της Σχολής Καλών Τεχνών, η οποία ενώ δίδασκε αρχιτεκτονική δεν γνώριζε τίποτα για το Μπάουχαους, έχει την εικόνα”, ισχυρίζεται ο Γάλλος αρχιτέκτονας Ολιβιέ Λαμπλουά στις Διαλέξεις Αρχιτεκτόνων στο ΕΜΠ (εκδόσεις futura) που προδημοσιεύουν “Τα Νέα” και εκτιμά ότι “ποτέ η απειλή του Λε Κορμπιζιέ Αρχιτεκτονική ή Επανάσταση δεν ήταν πιο επίκαιρη απ’ ό,τι σήμερα”».
- Έφη Φαλίδα, «Ορίζοντες», εφημ. Τα Νέα, 29/8/2003